DF Malherbelesing 2007: DIE DEBAT OOR DIE POSISIE VAN AFRIKAANS AAN DIE UNIVERSITEIT STELLENBOSCH: ’N ONTLEDING

Die probleem is, volgens kritici van die T-opsie, dat geen behoorlike navorsing gedoen is oor wat die uitwerking van die T-opsie op voetsoolvlak in die klaskamer het nie.
Uit die ontledings van die wedersydse argumente blyk nog ’n interessante feit. Dit is dat waar die argumente van die A-opsioniste hoofsááklik – maar nie uitsluitlik nie – akademies en pedagogies van aard is, dié van die T-opsioniste hoofsááklik – maar nie uitsluitlik nie – ideologies van aard is.
Ook opvallend is die totale gebrek aan empiriese navorsing by die T-opsioniste, wat moontlik die verklaring kan wees waarom hulle so van akademiese en pedagogiese argumente wegskram.
Russel Botman, het self erken: “Daar is nie werklik goeie en uitgebreide navorsing oor meertalige onderrig op tersiêre vlak nie, en veral nie in meertalige gemeenskappe nie. Ons begin nou maar eers begryp wat die probleme is en wat die aard van die data is, trouens, is is besig om self daardie data te genereer!”
’n Groep bekende Afrikaanssprekendes, t.w. André P. Brink, Ampie Coetzee, Johan Degenaar, Jannie Gagiano, Hermann Giliomee, Lawrence Schlemmer, Richard van der Ross, Christo Viljoen en Ton Vosloo het dit (die Taalplan en –beleid soos aangekondig deur Chris Brink op 14 November 2002) aanvanklik onomwonde verwerp: “As hierdie plan deurgaan, sal die taaltaakspan in die geskiedenis bekend word as die Trojaanse perd wat Afrikaans aan die US tot ’n val gebring het.”
(Nota: Frederik VanZyl Slabbert, tans Kanselier van die US, het die T-opsie as “pedagogiese onsin” beskryf).
Vir die hele artikel klik hier.